Het ontbijt in de Best Western is terug erg uitgebreid. Hoewel worsten, hamburgers en Mexicaans gehakt nu niet echt noodzakelijke ontbijtingrediënten zijn voor mij.
We nemen nu de autoroute Avenue of the Giants, een weg met indrukkende reuzenbomen. De enorme Redwoods zijn hier dus weer talrijk aanwezig. Deze weg doorkruist het Humboldt Redwoods State Park van noord naar zuid over een afstand van 32 mijl. Onderweg rijden we door diverse prachtige bossen met immens grote Coast redwoods. Het is er opnieuw redelijk donker doordat het zonlicht niet door de bomen kan. Dit geeft een speciale, mystieke sfeer. De koele, vochtige lucht van de Stille Oceaan houdt de bomen continu vochtig, zelfs tijdens droge zomers. Een ideale plek dus voor deze bomen om te groeien en te blijven groeien..
Onze eerste stop is aan de Grieg French Bell Trail. Dit is een prachtige wandeling door een Redwoodbos. We zien er niet de gigantische bomen die we al gewend waren, maar het is de bodem die bedekt is met grote klavers en varens, die de wandeling zo magisch maakt. De weg wordt wel niet goed aangeduid. Er zijn overal kleine paadjes en je kan er gemakkelijk verdwaald geraken. we moeten er hier goed onze gedachten bijhouden, zodat we ons blijven oriënteren. Verdwaald zijn kan eng zijn, denkende aan de wilde dieren die hier vertoeven.
Daarna rijden we verder naar Founders Grove, waar we ook de trail lopen. In het begin van de wandeling kan je een brochure meenemen met nummertjes op en uitleg erbij, wat wel interessante weetjes oplevert. Er staan heel hoge bomen, van wel 110 meter hoog. Ook liggen er veel omver gevallen stammen. De wortels van een Redwood gaan niet heel diep, waardoor ze gemakkelijk kunnen omvallen. Hun wortelstelsel is wel heel mooi, je kan ze goed bekijken als ze neerliggen. Onderweg zien we de Dyerville Giant, dit was één van de grootste bomen op aarde die omver gevallen is in 1991, en daardoor zelfs een kleine aardbeving veroorzaakte.
Hoewel we nu al zoveel Redwoods gezien hebben, zijn we ze nog altijd niet beu, dus we rijden nog eens naar de Rockefeller Loop Trail en doen daar ook nog een wandeling. Daar zien we ook nog eens van die reuzenexemplaren, ze blijven indrukwekkend. Ook straf als je bedenkt dat de redwoodbossen ten tijde van de dino’s de hele planeet bedekten, en je ze nu enkel nog kan vinden in dit kleine deeltje van Californië. Ze hebben de redwoodbossen ook als locatie gebruikt in de film ‘Jurasic Park’.
We verlaten de Avenue of the Giants en passeren in Leggert. Daar zien we wegwijzers naar de Chandelier Tree, een gigantische boom waar je doorheen kan rijden met je auto. We besluiten daar een kijkje te gaan nemen, en worden daarvoor via een betaalboot geleid. De dame in het hokje vraagt ons 15 dollar. Wablieft? Ja want dit is een privépark, geen staatspark of nationaal park. Achter ons staat al een file aan te schuiven, dus we kunnen niet meer rechtsomkeer maken. We betalen dan maar, en hopen dat het tenminste indrukwekkend zal zijn. We rijden het park in en zien dat we met de auto rijtje moeten aanschuiven om door de boom te rijden. Mensen zijn er elk om de beurt de gekste foto’s aan het maken. OMG dit is een echte tourist trap! Precies een attractie in een pretpark. De boom is groot, maar kan totaal niet tippen aan de mooie Redwoods met de charme van de ongerepte natuur die we de voorbije dagen gezien hebben. We trekken dan ook maar op onze beurt de foto’s en rijden hier dan zo snel mogelijk weer weg. Dit moest ik eigenlijk op voorhand gelezen hebben.
We rijden nu verder richting Fort Bragg. We hebben nog niets gegeten, en er valt hier ook niet veel meer te vinden, dus we stoppen even aan de kant van de weg om een paar crackers en een paar appels te eten en dan kunnen we er weer tegenaan.
Nu hebben we nog een hele tijd erg kronkelende wegen in de bergen voor de boeg en we worden er een beetje misselijk van. Tot we op het einde aan de kust uitkomen en we weer met een prachtig zicht beloond worden. We rijden nu verder de Highway One langs de Pacific Coast.
Voor we ons inchecken in het hotel gaan we naar Glass Beach. Dit strand maakt deel uit van het Mc Kerricher State Park. Dit strand bestaat uit gekleurde glasresten, afkomstig door het jarenlang storten van afval op dit gedeelte van de kuststrook. Het weggegooide glas verweerde tot kleine, gladde, gekleurde snuisterijen die het strand tot op heden bedekken. Je kan dit het beste zien als het eb is, maar wanneer we eraan komen is het volledig vloed, dus zullen we morgenochtend nog eens terugkomen. Ondertussen genieten we er wel van de mooie uitzichten en maken we er nog een wandelingetje.
Daarna rijden we door naar de Shoreline cottages die we geboekt hebben. We checken er contactloos in met een code die we toegemaild kregen. Weer alles uitladen en daarna gaan we nog een hapje eten in Vinny’s Pizza, op wandelafstand van onze accommodatie. Ik kies er voor de lasagne en hij is erg lekker. Fabrice en Cloé nemen pizza, maar die vond ik maar middelmatig. Dan is het alweer donker en bedtijd. De dagen vliegen hier…
Noordwesten USA 2022 