We staan op, ontbijten terug op de kamer en maken ons klaar voor onze volgende etappe. De eindbestemming voor vandaag is Packwood. Dus we hebben heel wat kilometers voor de boeg.
Eerst rijden we nog naar het zuidelijke gedeelte van de kuststrook van Olympic NP, naar Kalaloch. Via paden kan je er verschillende stranden bereiken, die geen namen hebben, maar nummers. Elk strand heeft een eigen karakter. Beach nr. 1, Beach nr.2,… origineler konden ze blijkbaar niet zijn. Alleen het meest noordelijke strand heeft een naam: Ruby Beach. Dit strand wilden we bezoeken, maar wanneer we daar aankomen, zien we dat Ruby Beach niet toegankelijk is tot 9 september.
Dan zoeken we naar het startpunt van de Kalaloch Nature Trail. Blijkbaar hebben ze die trail goed verstopt, want we vinden dit niet. We vragen het na bij enkele mensen die we toevallig tegenkomen, maar niemand lijkt van deze trail gehoord te hebben. Tja, dan zal hij waarschijnlijk toch niet zo heel spectaculair zijn. Een man van de camping raadt ons ten zeerste aan om, in plaats van deze trail te lopen, de “Tree of life” te gaan bekijken. We besluiten om zijn raad op te volgen en geen zoektijd meer te spenderen naar de trail. Verder is het wel leuk hier om uit te waaien. De sfeer van de oceaan is altijd heel verfrissend.
We lopen een eindje over het strand en daar zien we hem, een gigantische boom die in een kloof groeit. Daardoor liggen de wortels helemaal bloot. Merkwaardig is dat deze boom al jarenlang op deze manier toch blijft overleven. Daar heeft hij dan ook zijn naam aan te danken.
Hierna rijden we door naar het Quinault Rain Forest, een regenwoud dat ook nog altijd tot Olympic National Park behoort. We missen de South Shore Road, waar we een trail gepland hadden, en rijden dan maar door naar de North Shore Road. Daar rijden we door tot aan de Quinault lodge. Een heel mooie lodge, met een mooie tuin en prachtig zicht op Quinault Lake. Ik had nog gekeken om hier te logeren, maar het paste niet echt in onze portemonnee.
We wandelen er eventjes rond en keren daarna toch terug naar de South Shore Road. We rijden er door tot aan Quinault Ranger Station, waar het startpunt is van de Maple Glade Rain Forest Trail. Het is weer een prachtige wandeling door een regenwoud. En toch weer anders dan gisteren. Vooral het heldere water, grotendeels bedekt met groen, is prachtig om te zien. De bodem is bedekt met mossen en varens. We zien hier ook veel maples (esdoorns) met grote bladeren, waaraan de trail haar naam te danken heeft.
Daarna keren we terug en stoppen nog aan een picknickplaats met prachtig uitzicht, in het bos, aan Quinault Lake.
Nu verlaten we Olympic Nationaal Park en zetten we koers richting Packwood, want het is nu nog 3u30min rijden. Daar gaan we ons tweede nationaal park van de reis bezoeken, namelijk Mount Rainier National Park.
Onderweg stoppen we nog aan een Walmart om inkopen te doen. Even verder gaan we ook nog iets drinken in een Starbucks.
Rond 19u komen we aan bij ons huisje in Packwood. Wauw, wat is dit een gezellig huisje in het bos! We hebben hier alles erop en eraan: keuken met alle voorzieningen (zelfs vaatwasmachine :-)), badkamer, 1 slaapkamer beneden en 2 slaapkamers boven, wasmachine, balkon, 2 BBQ’s, firepit,… Superblij dat we dit vorig jaar onmiddellijk kunnen herboeken hebben, want deze accommodatie is ook vlug volzet in het hoogseizoen.
Tegen dat we ons geïnstalleerd hebben, hebben we geen zin meer om nog eten klaar te maken, dus voor ons gemak gaan we een take-away pizza halen bij Cruisers en eten deze op in ons huisje. We vragen een large pizza om met ons vieren te delen en we krijgen nog maar de helft opgegeten. De Amerikanen zien het altijd groots, vooral als het op eten en drinken aankomt. En ondanks de goeie recensies die ik gelezen had, vinden we deze pizza ook niet echt zo lekker. Het is vooral een “buikvullende” pizza. Smaken verschillen natuurlijk.
Dan is het alweer bedtijd…
Noordwesten USA 2022 