We staan op, maken ons klaar en eten ons zelfgemaakt ontbijt op. Dit motel serveert ook geen ontbijt. Koffie en warme chocomelk kunnen we halen in de lobby.
Er is geen zon, maar het belooft wel droog te blijven vandaag en de temperatuur is aangenaam. In België is het momenteel snikheet, dan verkies ik wel deze temperaturen. Het is ideaal wandelweer. Deze ochtend trekken we naar de kust, want het is nu eb aan de kust. De getijde-uren hebben we nog online opgezocht. Tijdens laagwater kan je over het strand lopen, en de getijdenpoelen bekijken.
De kuststrook in Nationale Park is 91 km lang en ziet er nog net uit als duizenden jaren geleden. Alleen het water en de wind hebben hier grote invloeden uitgeoefend. We rijden naar het middelste deel van de kuststrook, waar verschillende stranden via wandelpaden door het bos, bereikbaar zijn. De stranden hebben een naam gekregen. Eerst zullen we “Second Beach” gaan bekijken. We rijden daarvoor naar het einde van de La Push Road en parkeren er onze auto. Er is nog parking genoeg. Via een pad door het bos lopen we naar het zandstrand. Heen en terug is dit een trail van 5,2 km, met stijgen en dalen. Wanneer we op het einde van het pad uit het bos komen, zijn we echt onder de indruk. Wauw, zo mooi! Het is er ook erg rustig, een heel speciale sfeer. Weinig volk aanwezig, we zijn er bijna alleen, maar zien wel hier en daar een klein tentje met backpackers. Het is hier alleszins een unieke en supermooie locatie om te kamperen, maar ze verstoren wel een beetje het zicht, de blik van ongerepte ruige natuur.
We lopen over het strand en bekijken de prachtige getijdenpoelen, waar we een rijke variatie aan planten- en dierenleven kunnen bewonderen. We zien sponzen, zee-anemonen, krabben, algen, diverse soorten gras, zeesterren, mossels,… Er is ook een rijke aanwezigheid van vogels, oa zeemeeuwen, scholeksters, de bald eagle en tartijke andere vogelsoorten.
In de zee steken kleine maar ook enorme rotsblokken uit, wat een uniek ruig zicht geeft. Deze worden de Sea Stacks genoemd. Het zijn geërodeerde gedeeltes van het voorgebergte.
Na een tijdje rondgewandeld te hebben op het strand, en al het moois bewonderd te hebben, nemen we het pad door het bos terug naar onze auto en rijden nu naar Rialto Beach. We rijden tot op het einde van de Mora Road. Hier zijn er al minder vrije parkeerplaatsen aanwezig en we moeten even wachten tot er een auto wegrijdt om een plaats te hebben. Rialto Beach is dan ook één van de drukst bezochte stranden van Olympic National Park. Het strand begint bij de monding van Quillayute River, en strekt zich vandaar 6,4 km uit over een gebied met veel Seastacks en getijdepoelen. We lopen naar het strand en moeten daarvoor door de vele boomstammen lopen die er plat neerliggen. Door de rivieren zijn veel grote boomstammen naar de oceaan gevoerd, die later weer op het strand en tegen de rotsen gesmeten zijn. Het ziet er wel een apart schouwspel uit.
We lopen over het strand richting noorden. De ondergrond is deels zanderig, deels rotsachtig. Soms moeten we over boomstammen klauteren, en moeten we opletten om geen al te natte voeten te hebben. Na 4,5 km bereiken we de hole-in-the-wall, een tunnel die door golven in een rots is gesleten. Ondertussen is al weer volop vloed aan het worden, en het is te gevaarlijk om nog dichtbij de rots te komen. Dus blijven we op een afstand waar we ook van het mooie zeeleven kunnen genieten.
Daarna keren we nog eens 4,5 km terug en gaan naar de parkingplaats. Er is een picknickstrook aanwezig waar we onze lunch nuttigen.
Na de lunch gaan we terug naar Forks. De meisjes, die alle films gezien hebben en boeken gelezen hebben van Twilight, willen hier graag een kijkje nemen. We gaan binnen in The Three Rivers, waar ze allerlei Food, drinks en anekdotes van de films en boeken verkopen en tentoonstellen. Wij bestellen er een simpele koffie en de meisjes bestellen er een Banana Split op zijn “twilights”.
Ondertussen is het al 14u geworden en we willen nog naar de regenwouden. Het is nog anderhalf uur rijden naar Hoh Rain Forest, er zijn wegenwerken.
De regenwouden liggen in laag gelegen valleien aan de westzijde van de Olympic Mountains. Er valt hier veel neerslag, het woord zegt het zelf. De temperaturen zijn gematigd, en in de zomer is het er vaak mistig. Vrijwel iedere vierkante centimeter is hier bedekt door levende planten. Sommige planten leven zelfs bovenop andere planten. Vandaar het jungle-achtig uiterlijk van de regenwouden. De dikke beschermende vegetatie zorgt ook voor een zeer goede huisvesting voor dieren in het park. Behalve een groot aantal zoogdieren en vogels komen in de regenwouden ook veel insecten, reptielen en amfibiën voor.
Wanneer we de ingang van dit gedeelte van het park naderen zien we dat het aanschuiven is om binnen te geraken. Er wordt maar telkens een auto toegelaten, wanneer er een andere auto het park verlaat. Zo staan we er een uur aan te schuiven vooraleer wij het Hoh Rain Forest mogen binnenrijden. “Hoh” is een oud Indiaans woord dat “snel stromend water” betekent. De Hoh River wordt gevoed door de gletsjers rondom Mount Olympus. Talrijke andere riviertjes en beken monden uit monden uit in de Hoh Rover, daardoor is het een vrij grote rivier.
We rijden tot aan het einde van de weg waar het Visitor Center is. Vandaar vertrekken er enkele korte mooie wandelingen.
Eerst doen we The Spruce Trail. Het is een loop van 2 km. We lopen over een verhard pad langs de Hoh River, en onderweg zien we diverse imposante Sitka Spruce Trees. Het is verboden om van het pad af te wijken, anders trap je de plantjes kapot. Er staan borden waarop uitleg gegeven wordt over de ecologie van het regenwoud. Het is een korte wandeling, maar het geeft toch een goede indruk van de indringende geuren en geluiden en de speciale, intense sfeer van het regenwoud.
Daarna lopen we de Hall of Mosses Trail, een loop van 1300 meter. We lopen opnieuw op een verhard pad dat langs Big Leaf Maples, Sitka Spruces en 300 jaar oude Cedar Trees loopt. We zien ook veel omgevallen boomstammen die als gastheer dienen voor nieuwe planten. Groen, alles is groen… Heel speciaal allemaal.
Daarna rijden we terug naar Forks en doen nog enkele inkopen in de Thrifty aan de overkant van ons motel. We kopen er gebraden kip en nog wat bijgerechtjes aan de versafdeling en gaan dit opeten in ons motel. Daarna is het alweer bedtijd. Zo’n dag vliegt toch voorbij.
Noordwesten USA 2022 